Volgens columnist Süleyman Öztürk was de aanstelling van Ruud van Nistelrooij bij Leicester City vooral een gevolg van opportunisme.
Vrijwel elke analist trok vorige week dezelfde conclusie. Dat Ruud van Nistelrooij nauwelijks verantwoordelijk gehouden kon worden voor de degradatie van Leicester City. Met de selectie die hij tot zijn beschikking had, was het trekken aan een dood paard geweest. Een half jaar werken werd door bijvoorbeeld Frank de Boer teruggebracht tot de constatering dat Van Nistelrooij er zelf weinig aan kon doen. Zijn trainersambities zouden er geen knauw door krijgen, zo klonk het.
De Boers analyse is om verschillende redenen opmerkelijk. Ten eerste was Van Nistelrooij vier jaar geleden tijdens het EK 2020 zijn assistent. Die gezamenlijke geschiedenis maakt het bijzonder dat De Boer nu zo resoluut een oordeel over hem velde. Hoe serieus kun je dat nemen? Ten tweede toont het een oppervlakkigheid aan die veel voetbalanalyses op televisie kenmerkt. Er wordt regelmatig uit de losse pols wat geroepen over trainers of spelers. Hoe vaak zou De Boer Leicester City onder Van Nistelrooij hebben zien spelen?
