Voetbal International viert dit jaar zijn zestigjarig jubileum. Naar aanleiding daarvan herplaatsen we elke weekeindedag een verhaal uit ons rijke archief. We houden daarbij geen chronologische volgorde aan. Deze zaterdag het bezoekje van Ulrich van Gobbel aan de plek waar hij in zijn leven wél geluk en warmte voelde.
De voormalige Oranje-international was in 2016 net met zijn biografie Uli, Uli gekomen, waarin hij bepaald geen verstoppertje speelt. Er bleek heel wat fout te zijn gegaan in zijn leven. Dennis van Bergen tekende namens VI een prachtig, openhartig verhaal op toen hij na dertig jaar terugkeerde naar het dorp waar hij opgroeide.
Bavel kent zo zijn eigen wereldproblematiek, schrijft Van Bergen. Daarvoor hoeven bewoners alleen maar naar de website van het West-Brabantse dorp te surfen. Onder het item Nieuws zien ze dan wat er de laatste maanden zoal is gebeurd in het plaatsje, en dat zou je in zekere zin best schokkend kunnen noemen: helemaal niets. Nog schokkender is het misschien wel dat het eigenlijk nooit anders is geweest. Bavel is zo’n dorp waar de lokale kledingwinkel zijn assortiment zó lang niet ververst dat het in 2016 vanzelf weer voor modern kan doorgaan. Stilstand is hier geen achteruitgang, maar eenvoudigweg het ritme van het leven. En wat krijg je dan, wanneer zo’n stramien plots iets afwijkt? Dan waait een golf van opwinding door de straten.
‘In de periode dat het zo slecht met me ging, was ik bang dat ik net zo als mijn vader zou worden. Daarom was er voor mij gevoelsmatig maar één uitweg: ik kon er maar beter niet meer zijn’
Deze woensdag is zo’n dag. Ulrich van Gobbel, voor zover bekend de enige prominent die Bavel ooit voortbracht, is na dertig jaar terug in het domein waar hij de basis zou leggen voor de voetbalcarrière die hem leidde langs Willem II, Feyenoord, Galatasaray, Southampton en opnieuw De Kuip. Dat trekt vanzelf bekijks. Al was het alleen maar vanwege zijn voor Bavel-begrippen tamelijk atypische voorkomen: atletisch, zwart en gehuld in joggingkleding. De tekst 010 is a State of Mind verraadt een band met Rotterdam. Dan staan mensen nieuwsgierig voor de ramen, draaien passerende fietsers hun hoofd en stellen anderen hardop de vraag: ‘Is-ie het of is-ie het niet?’
En dan ontstaan automatisch ongemakkelijke situaties. Bijvoorbeeld zodra Van Gobbel aanbelt bij de vrouw naast wie hij als ventje jarenlang woonde. Eerst is er het ongeloof bij mevrouw Nous, daarna de bevestiging dat hij het echt is.
